تریدر کیست؟

تریدر یا معامله‌گر به شخصی گفته می‌شود که در بازارهای مالی به معامله می‌پردازد. فعالیت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های انجام‌ شده توسط تریدر ممکن است برای خود یا به نمایندگی از شخص دیگر یا موسسه‌های مختلف باشد؛ اما هدف اصلی معامله‌گر در تمام معاملات، کسب سود خواهد بود. اگر این معاملات برای اشخاص یا مؤسسات انجام شود، در ازای هر یک از خریدوفروش‌ها به معامله‌گر کارمزد تعلق می‌گیرد.بیشتر این نوع تریدر ها که برای موسسه ای معاملات انجام می دهند از نوع  تریداثبات انجام میدهند که  آن را در ادامه ی مطلب در ارزجو مورد برسی قرار می دهیم.

ترید کردن یا معامله‌گری نیازمند دانش گسترده و تخصصی مرتبط با بازار مالی موردنظر، زمان زیاد برای پیگیری اخبار و بررسی وضعیت بازار و مهارت و قدرت تحلیل بالا است. به همین دلیل، معامله‌گری را می‌توان یک کار دشوار، پرهیجان، زمان‌بر و نیازمند روحیه ریسک‌پذیر دانست. ممکن است از تریدر به‌ عنوان سرمایه‌گذار نیز نام‌ برده باشید. بااین‌حال می‌توان میان آن‌ها تفاوت‌هایی را نیز مشاهده کرد. یک سرمایه‌گذار معمولاً در معاملات خود اهداف بلندمدت دارد و دارایی‌های به‌دست‌آمده از معاملات شامل کالا، سهام، ارز دیجیتالی، انواع اوراق بهادار، طلا و… را برای مدتی طولانی نگه می‌دارد.این سرمایه‌گذاری ممکن است باهدف چندماهه یا حتی چندساله انجام ‌شده باشد و معمولاً ریسک آن بسیار پایین است. این در حالی است که تریدرها معاملات پر ریسک و کوتاه‌مدت زیادی را باهدف کسب سود انجام می‌دهند و همواره در حال بررسی و تحلیل داده‌ها و اطلاعات بازار برای استفاده از فرصت‌های کسب سود هستند. عمر این معاملات ممکن است چند روز یا حتی چند ساعت باشد.

از منظر افق زمانی و اهداف، معامله را می‌توان به دو صورت کوتاه‌ مدت و بلند مدت در نظر گرفت:

• روش کوتاه‌ مدت:

در ترید کوتاه‌ مدت که همان خرید و فروش روزانه به شمار می‌رود در کسری از ثانیه یا دقیقه معاملات انجام می‌شوند. در این روش از نوسانات کوتاه‌ مدت در قیمت دارایی برای کسب سود استفاده می‌شود. در استراتژی ترید روزانه، لحظه دقیق ورود یا بسته شدن یک موقعیت معاملاتی بسیار مهم است. به همین دلیل گاهی تریدرها موقعیت خود را تنها برای یک یا چند روز باز نگه‌ می‌دارند. این نوع از معاملات می‌توانند بسیار پرسود باشند، اما به طور طبیعی دارای ریسک زیادی نیز هستند. معامله گران با تجربه، شاخص‌های فنی سهام را ارزیابی کرده و پیش‌بینی می‌کنند که آیا سهام مورد نظر، سود یا ضرر فوری خواهد داشت یا خیر.

• روش بلند مدت:

تریدرهای بلند مدت در معاملات صبر بیشتری نسبت به تریدرهای کوتاه‌ مدت دارند. موقعیت‌های معاملاتی این نوع استراتژی، اغلب ماه‌ها و سال‌ها باز می‌ماند. این نوع از تریدرها برای مدت‌ زمان طولانی وارد یک موقعیت معاملاتی می‌شوند و خود را گرفتار نوسانات کوتاه‌ مدت بازار نمی‌کنند. از طرف دیگر به خاطر باز ماندن موقعیت معاملاتی‌شان هزینه‌های معاملاتی کمتری را متحمل می‌شوند. تریدرهای بلند مدت باید به دنبال شرکت‌هایی باشند که سابقه‌ ثبات و رشد قابل قبولی دارند. با اینکه شرکت‌های جدید نیز می‌توانند گزینه‌ خوبی برای کسب سود در بلند مدت باشند، اما وقتی شرکتی سابقه‌ اثبات‌ شده‌ای دارد، ممکن است سرمایه‌گذاری در آن ریسک کمتری به همراه داشته باشد. گزینه مناسب دیگر، سهام شرکتی است که سابقه پرداخت سود سهام دارد؛ به‌ ویژه شرکتی که به‌ طور منظم میزان سود سهامش را افزایش می‌دهد. یک ترید موفق، نیاز به یک برنامه‌ استراتژیک دارد که شامل مشخص کردن اهداف کوتاه‌ مدت، بلند مدت و میزان سرمایه در دسترس برای انجام معاملات است. به‌ عنوان یک تریدر، یکی از مهم‌ترین کارهایی که می‌توانید برای افزایش شانس موفقیت خود در این بازارها انجام دهید این است که به معامله کردن به‌ عنوان یک کسب و کار نگاه کنید.

مزایا و معایبی که ترید دارد:

مزایا:

• پتانسیل بالای سود این‌گونه معاملات
• نداشتن محدودیت زمانی، امکانی و تحصیلی جهت ترید
• برای انجام معامله به امکانات و ابزارهای خاصی نیاز نیست
• با هر میزان سرمایه‌ای می‌توان شروع کرد
• یکی از بهترین راه‌های کسب بازده در فضای تورم است
• تنوع زیادی برای انتخاب‌ ترید وجود دارد

معایب:

• ریسک بالای ترید
• غیرقابل پیش‌بینی بودن نتیجه‌ معاملات
• ترید موفق، نیازمند مهارت و اطلاعات بالایی است که این کار بسیار زمان‌بر است
• ترید کردن لحظات پرفراز و نشیبی را در پیش دارد که ممکن است کاری استرس‌زا باشد
• این امکان وجود دارد که شما بخشی از سرمایه خود یا کل آن را از دست بدهید

معرفی انواع ترید

تریدرها بسته به زمان حضور خود در بازارهای مالی، به چند نوع تقسیم‌بندی می‌شوند. در واقع تریدرها با انتخاب زمان حضور خود، یک سبک مجزا را انتخاب کرده و با استفاده از آن به ترید کردن و کسب سود می‌پردازند. انواع تریدر شامل موارد زیر هستند که آنها را در ارزجو مورد برسی قرار داده ایم:

تریدر اسکالپر (Scalper)

تریدر اسکالپر به معامله‌گری گفته می‌شود که از استراتژی اسکالپ در معاملات خود بهره می‌گیرد. در اسکالپ تریدینگ (استراتژی مورداستفاده تریدر اسکالپر) معاملات حداقل عمر ممکن را دارند. یعنی ممکن است فاصله خرید تا فروش کالا یا خدمات به کمتر از چند دقیقه یا حتی چند ثانیه برسد. اما مزیت این نوع ترید چیست؟ سود به‌دست‌ آمده از این نوع معاملات معمولاً کم و فوری است. در واقع تریدر اسکالپر ترجیح می‌دهد تعداد زیادی معامله با سود اندک را انجام دهد و از طریق افزایش تعداد معاملات، سود خود را افزایش دهد.که برای اینوع ترید در ارز دیجیتال حتما در صرافی هایی با حجم معاملات بالا از جمله بایننس ترید کنید.

تریدر روزانه (Day Trader)

تریدر روزانه خریدوفروش‌هایی با عمر طولانی‌تر از استراتژی اسکالپ تریدینگ را با بهره‌گیری از استراتژی معاملاتی دی تریدینگ انجام می‌دهد. عمر این ترید معمولاً یک روز است. تریدر در ابتدای روز سرمایه را وارد بازار کرده و در پایان روز، آن را خارج می‌کنند. یک تریدر روزانه باید تمام زمان خود را صرف تحلیل تکنیکال و استفاده از نمودارهای چند دقیقه‌ای کند و به‌ هیچ‌ عنوان از آن غافل نشود. در غیر این صورت، امکان گذشتن از حد ضرر وجود دارد. سود حاصل از این ترید مانند اسکالپ تریدینگ اندک است.

تریدر نوسانی

ترید نوسانی نسبت به دو نوع استراتژی ترید دیگر طولانی‌تر است و ممکن است دو تا چند روز عمر کند. یک تریدر نوسانی معمولاً معاملات خود را شبانه انجام می‌دهد و از شخصیت صبور و ریسک‌پذیری برخوردار است. معمولاً افرادی از استراتژی دی تریدینگ بهره می‌گیرند که صبر و روحیه مناسب برای انجام ترید نوسانی را ندارند. زیرا بسیاری از اتفاقات بازار در شب رخ می‌دهند و تصور احتمال وقوع آن‌ها هنگامی‌ که تریدر خواب است، استرس زیادی متوجه وی می‌کند. ترید نوسانی نیاز بیشتری به استراتژی «توقف ضرر» خواهد داشت.

تریدر بلندمدت (Position Trader)

تریدر بلندمدت از استراتژی ترید موقعیت معاملاتی با طول عمر بیشتر را انجام می‌دهند و سودهای بزرگ‌تر در اهداف آن‌ها جای می‌گیرد. به‌این‌ترتیب، اخبار روزانه و نوسانات اندک قیمت‌های بازار در تصمیم‌گیری تریدر بلندمدت تأثیری ندارد و ابزار تحلیل آن‌ها متفاوت از تریدرهای دیگر است. اگر می‌خواهید بدانید ابزار تحلیل این سبک ‌ترید چیست، می‌توان به دو ابزار مهم مانند تحلیل بنیادی و فندامنتال اشاره کرد.

اثبات کار چیست؟

اثبات کار (PoW) و استخراج (Mining) مفاهیم مرتبط با یکدیگر هستند. علت اینکه آن را اثبات کار می نامند برای این است که شبکه به قدرت پردازش بسیار بالایی احتیاج دارد. بلاک چین های اثبات کار توسط استخراج کنندگان مجازی از سرتاسر دنیا ایمن و تایید می شوند. این استخراج کنندگان در رقابت با یکدیگر سعی میکنند اولین نفر در حل مسائل پیچیده ی ریاضی باشند. برنده ی این رقابت با اضافه کردن آن بلاکی که ساخته است به بلاک چین، آن را بروز رسانی می کند و در قبال این کار مقدار معینی از آن ارز دیجیتال را به عنوان پاداش دریافت می کند.

اثبات کار مزایای بسیار مهمی به ویژه برای ارز دیجیتال نسبتا ساده و بسیار ارزشمندی مثل بیت کوین دارد. این مکانیزم روشی اثبات شده و قدرتمند برای سر پا نگه داشتن یک بلاک چین غیرمتمرکز ایمن است. همزمان با افزایش ارزش یک ارز دیجیتال، استخراج کنندگان بیشتری تشویق می شوند تا به شبکه بپیوندند که این اتفاق موجب بالاتر رفتن قدرت و امنیت آن می شود. به علت اندازه ی بالای قدرت پردازش شبکه، امکان مداخله در بلاک چین یک ارز دیجیتال ارزشمند امکان پذیر نیست.

از طرف مقابل، این فرآیند انرژی بسیار بالایی مصرف می کند که در مقایسه با بلاک چین هایی مثل اتریوم ۲ که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کنند در تطبیق تراکنش های تولید شده به مشکل برمی‌خورند. به همین دلیل جایگزین هایی برای این مکانیزم تهیه و توسعه یافتند که معروف ترین آنها مکانیزم اثبات سهام است.

اثبات سهام چیست؟

توسعه دهندگان اتریوم از ابتدا  دریافتند که اثبات کار محدودیت هایی در مقیاس پذیری خواهد داشت که در پایان نیاز بود رفع شوند. همچنین از آنجا که امور مالی غیر متمرکزی (DeFi) که توسط اتریوم تغذیه می شدند با اقبال عمومی مواجه شدند، این بلاک چین برای اینکه خود را به روز و سرپا نگه دارد مجبور به افزایش کارمزدها شد.

در حالی که بلاک چین بیت کوین فقط باید تراکنش های ورودی و خروجی بیت کوین را پردازش کند، مانند یک دفترچه حساب بانکی، بلاک چین اتریوم باید همچنین تراکنش های DeFi، قراردادهای هوشمند استیبل کوین ها، ساخت و فروش NFT ها و هر آنچه که نوآوران و توسعه دهندگان در آینده خلق می کنند را پردازش کند.

راه حل آنها ساخت یک بلاک چین کاملا جدید با نام اتریوم ۲ (ETH2) بود که در دسامبر ۲۰۲۰ معرفی شد و احتمالا در سال ۲۰۲۲ به اتمام می رسد. این نسخه ی ارتقاء یافته ی اتریوم از یک مکانیزم سریعتر با مصرف کمتر منابع انرژی به اسم اثبات سهام استفاده می کند. ارزهای دیجیتالی مانند کاردانو، Tezos و Atoms همگی از مکانیزم اجماع اثبات سهام استفاده می کنند.

همانطوری که بیان شد، هدف این مکانیزم افزایش سرعت و کارایی در عین کاهش کارمزدها است.

در یک سیستم اثبات سهام، سهام گذاری یا استیکینگ شبیه به استخراج رمز ارز در مکانیزم اثبات کار است که در این فرآیند شرکت کننده در یک شبکه برای افزودن اطلاعات آخرین دسته ی تراکنش ها به بلاک چین انتخاب می شود و در قبال این کار مقداری ارز دیجیتال به عنوان پاداش دریافت می کند.

جزییات کار در هر پروژه متفاوت است اما بطور کلی بلاک چین های اثبات سهام از یک شبکه‌ی اعتبار سنجها یا تایید کننده ها (Validators) که مقداری از دارایی خود از آن ارز دیجیتال را اعانه می دهند یا به عبارتی سهام گذاری می کنند تا اینکه شانس اعتبار سنجی تراکنش های جدید را داشته باشند تا بلاک چین را به روز رسانی کنند و در انتها پاداش دریافت کنند.

شبکه برنده را بر اساس مقدار ارز دیجیتالی که در استخر دارد و مدت زمانی که آن را آنجا سهام گذاری کرده است انتخاب می کند. در واقع کسی که بیشتر سهام گذاری کرده باشد را پاداش می دهد.

وقتی که برنده آخرین دسته و بلاک از تراکنش ها را اعتبار سنجی و تایید کرد، سایر اعتبارسنج ها می توانند صحت آن بلاک را تصدیق کنند. وقتی که تعداد معینی تایید انجام شد، شبکه بلاک چین را به روز رسانی خواهد کرد.

تمامی اعتبارسنج های شرکت کننده پاداشی در قالب ارز دیجیتال آن بلاک چین دریافت می کنند که توسط شبکه و با توجه به میزان سهام هر اعتبارسنج تقسیم خواهد شد.

تبدیل شدن به یک اعتبار سنج مسئولیت بسیار سنگینی است، چراکه به دانش تکنیکال قابل توجهی نیاز دارد.

حداقل مبلغی که اعتبارسنج ها باید سهام گذاری کنند، نسبتا بالا است (مثلا برای اتریوم

اگر چه این فرآیند مسئولیت قابل توجهی به همراه دارد، اما شما می توانید برای شرکت در سهام گذاری به یک استخر سهام گذاری که مال فرد دیگری است بپیوندید و پاداش دریافت کنید. این فرآیند گاها با عنوان “نمایندگی کردن” اطلاق می شود.

تفاوت های اثبات کار و اثبات سهام چه هستند؟

مصرف انرژی بین این دو مکانیزم یک تفاوت عمده است. چرا که بلاک چین های اثبات سهام نیازی به استخراج کنندگان ندارند تا با مصرف برق بر روی فرآیند های تکراری (مسابقه در حل مسائل ریاضی یکسان) تراکنش ها را تایید کنند. در مکانیزم های اثبات سهام شبکه ها با مصرف بسیار کمتر منابع انرژی کار می کنند.

هر دو مکانیزم، پیامد های مالی برای کسانی که شبکه را قطع کنند یا شرکت کنندگان دغل کار دارند. در مکانیزم اثبات کار جریمه ی استخراج کنندگانی که اطلاعات یا بلاک نامعتبر ارائه دهند از دست رفتن هزینه ی برق، انرژی و زمان آنهاست. در اثبات سهام، سهامی که یک اعتبارسنج سهام گذاری کرده است نقش مشوق مالی برای عمل کردن به سود شبکه را دارد. در صورتی که یک اعتبارسنج یک بلاک بد را بپذیرد بخشی از دارایی سهام گذاری شده لش به عنوان جریمه از حسابش کسر می شود. مقداری که یک اعتبارسنج ممکن است جریمه شود به شبکه بستگی دارد.